Zaman zaman yazdığım ama sonunu getiremediğim yazılarımı birleştirerek böyle değerlendirmek istedim. Belki bir gün tamamlanır bu yazılar ve ben yeni halini paylaşırım ne dersiniz? ^^
..GÖZYAŞI..
Dökül avuçlarıma gözyaşı damlaları gibi kıymetini bileyim, düşürmeyeyim seni ömrüm boyunca avuçlarımdan.. Gülüşünü sakla başkalarına gözyaşını ise sadece bana.. Gözyaşlarının değerini sadece ben bileyim. Unut benim yanımdayken “erkek adam ağlamaz” lafını… acını bileyim acım olsun… Kara bulutlarını kovalayayım en neşeli halimle daha olmadı oturur gözyaşını paylaşırım seninle… Sen yeter ki bana dökül sadece ve sonra gülmek için başkalarına gitme… İşte o zaman 2 kişi saymazlar bizi bir oluruz, tek oluruz, yek oluruz seninle...
【----ღ----】
NEDEN?
Nedir benim sende ki bu çaresizliğim? Nedir benim
bitiremediğim şey? Şuan ki nefretim önceki sevgimi karşılamadı mı daha?
Eşitlenmedi mi? Sıfırlanmadı mı? Birbirini götürmedi mi? YETMEDİ Mİ???
Tam her şey yoluna giriyor, alışıyorum dediğim anda belirip hayatımı bu kadar yoldan çıkarmayı
nasıl başarıyorsun? Ve neden ben tüm nefretime rağmen "Hayır" diyemiyorum!! Hoş geldin deyip yine en başa sarıyorum!! Sonrası?
Sonrasında yine kendi kendine kalmış, nefes alamayan sadece zaman geçsin diye
bekleyen biri kalıyor… Böyle zamanlardan sonra, çok sonra, küçük bir ışık görüp
tutunduklarımıda yok ediyorsun… Yeter…
Yetmeli artık!!
Nedir
benim kendimi senin parçalarında görme isteğim? Bütün olanlara rağmen nedir bu
hakkını alma isteği? Konuştuğun her kelime de kendimi arama, yazdığın her şeyde
kendimi görme isteği?? Yazdığın kitabın ithafı olma isteği?? Nedir benim bu
mazoşistliğim? İnsan nefret ettiği birinin neden parçası olmak ister?
【----ღ----】