AÇIK MEKTUP

HEY YABANCI:

Hayatıma en olmaz zamanda girdin  ve yine geldiğin gibi hiç olmayacak bir zamanda gittin.Hiç başkasının sıcağına, güvenine ihtiyacımın olmadığı veya benim öyle sandığım(!) bir zamanda hayatıma girdin,Ne kadar üşüdüğümü fark ettirdin… İçimdeki kor ateşmiş meğer sen canlandırdın, duygularımın var olduğunu hatırlattın, hayal kurmayı öğrettin.Güvenmenin ne denli muhteşem bir şey olduğunu yaşattın bana, aynı zamanda sevmeninde… Allah’a yönelişim oldun; kaç kez şükrettim seni bana gönderdiği için, kaç kez sordum hangi sevabımın karşılığı olarak seni bana gönderdiğini… Sonra en ihtiyacım olduğunda sessizce bıraktın ellerimi. Sessizce hayatımdan çekildin bitti mi peki? Bitseydi bu kadar canım yanmazdı, bu araf hatırladıkça daha çok canımı yakıyor… Sana olan sorularımın hepsi “NEDEN..?“ diye başlıyor, bu cevapsız soruların içinde sensizlikle sınandığım için nefret bile edemiyorum senden,bana bu iğrenç duyguları yaşattığına inanamıyorum!Sen bana her şeyi yaşatarak öğrettin belki de bu yüzden bu kadar kıymetlisin hala…. Bana bu kadar yalnızlığı reva gördürecek ne yaptım ki ben sana? Bu sensizliğe kalışımın sebebi sana olan sonsuz güvenim miydi?

Bana hayal kurmanın güzelliğini hatırlattın ama hayalim sen olduktan sonra beni o soğuk ayazda bıraktın söyle ben ne yaptımda bu vefasızlığı layık gördün??? Sevgim mi ağır geldi sana yoksa umudum mu,dostluğum mu,aşkım mı???

Benden aldığın nasıl bir intikam bu? Neyin intikamı? Bana verdiğin mutluluğun sana daha fazlasını yaşattığım için mi bütün bunlar? Amacın en başından beri beni yalnız bırakmak mıydı ? Evet,başardın yalnızlık üzerime sindi gitmek bilmiyor… Böyle yalnız kalınmaz…

Gittin de mutlu musun peki? Bunu söylediğime inanamıyorum ama mutluysan susacağım; hemde sonsuza dek!!! Kendi sessizliğim bana yetecek, dayanamayıp çığlıklarımı bastıramasam bile bunu sadece kendim duyacağım, sana neden demeyeceğim, canımı acıtan; her nefes aldığımda ciğerlerimi yakanın sadece sensizlik olduğunu kimse bilmeyecek söyle keyfin yerinde mi, mutlu musun? Bunu da bana sen öğrettin; bu oyunu iyi öğrenmişim değil mi...?

NOT: Bu yazım bendeki değerini bilmeyen birine olan serzenişimdir, içimden geldiği gibi yazdım.Kısaca içimdeki zehiri biraz olsun döktüm.Sana da bu eziyeti yaptığım için affet beni sevgili okuyucu…