Bu filmi uzuuuun zamandır izlemek istiyordum ama her izlemek için filmin başına geçtiğimde mutlaka birşeyler çıkıyordu sonra öylece kaldı.Bugüne kısmetmiş ancak izleyebildim (Kısaca "YUH" bana) Benim birinci özelliğimdir sevdiğim,beni derinden etkileyen filmleri hep geç izlemişimdir sonra da niye böyle geç keşfettim diye kendi kendimi yer dururum. Şuan da böyle bir hal içindeyim. Bu fimi neden bu kadar geç izledim diye kendime kızıyorum. Neyse konuya dönecek olursak film tek kelimeyle muhteşem. Başrollerde benim kız Jun Ji-Hyun var. Filmi izleyen Korefanı arkadaşlarımdan bazıları filmin ilk yarısında sıkıldıklarını anlatmışlardı ama ben tam tersine çok eğlendim.Filmin ilk yarısında bizim süperman'e çok güldüm sonuna doğruda ağlamaktan gözlerim şişti (o nasıl bir finaldi öyle) bu film beni çok etkiledi nasıl anlatabilirim bilmiyorum...
Filmin konusuna gelirsek kısaca TV de insanlar üzerine program yapan kızımız bazı olaylar sonucu karşılaştığı herkese yardım eden kendini süperman sanan bir adamla karşılaşır onun hikayesini çekmeye karar verir.Superman'imiz çevresindeki insanların aksine ihtiyacı olan herkese yardım eder,Buzulların erimesine karşı bile elinden geldiğince doğaya yardımda bulunur. Böylesine muhteşem bir adamı anormal olarak gören insanlar durur mu? Onu da kendileri gibi NORMAL (!) birine dönüştürmek isterler.Gelelim ki görünenin ardında çok daha acı gerçekler vardır...
Filmin bendeki bıraktığı duyguları, hissettirdiklerini nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Filmi izlerken ben kendimden utandım bir superman olamadığım için...
Çevremizdeki insanların her yaptıkları doğru mu, neden onlara uymayan farklı olan şeyler anormal sayarlar? Neden yardımcı olabilecekleri şeylere hep karşıdan bakıpta değiştirmezler? Filmdeki karakterimiz insanların vicdanlarını unuttukları herşeye cesaretini ortaya koyuyordu, filmin sonlarına doğru onun üniforması olan çiçekli gömleği yerine beyaz gömlekle görünce daha da içim parçalandı ondan sonrasında koptum zaten...
SUPERMAN'İ İNSANA DÖNÜŞTÜRMEK! Başroldeki kızın bu yönde attığı adım superman gibi beni de mahvetti. Keşke ona hiç dokunmasalardı;başından geçenleri hatırlamasaydı, hep olduğu gibi mutlu olsaydı, birinin yüzünü gülümsettim diye hep o yaptığı dansını yapsaydı...
Bence filmin en alıcı noktalarından biri de filmin sonuna doğru yangın çıkan evde kalan küçük kızı kurtarmak için sadece seyreden insanların aksine harekete geçen adamı kızın durdurması ve şu sözü; " Sirenleri duymuyor musun? " Neden hep siren sesinin yaklaşıp görevlilerin durumu düzeltmelerini bekliyoruz? Merak ediyorum neden herkes durumu düzeltebilecekken hep başkalarını bekliyor harekete geçenleri de durdurmaya çalışıyorlar,sırf kendilerine farklı geldiği için! Hala zaman varken yapılabilecek;superman'imin deyişiyle geleceği değiştirebilmek varken neden bekliyoruz ve bekletiliyoruz?
Filmi mutlaka izlemenizi öneririm çünkü kendi insanlığınızı sorgulamanıza neden oluyor Filmi izledikten sonra siz karar verin; İnsan mı olacaksınız Superman mi?
Gelecek değiştirilebilir; gerçekte kim olduğunu unutmazsan eğer...
Nerdeyim ben? Geçmiş,şimdiki zaman,gelecek???
ANYOOO ŞUPEMEN!!!
