Evet bir yıl daha yaşlandım ve 23 oldum bugün... Neden her doğum günümde üstüme böyle bir yalnızlık çöküyor???
22 yaş benim için çokta iyi geçmedi aslında, umarım 23 öyle olmaz.. Belki 23 sayısının gizemi bana şans getirir? Ne dersiniz? (Şaka şaka korkmayın daha sadece sayılara inanacak kadar umutsuzluğa düşmedim ^^)
Doğum günleri neden bu kadar sıkıcı?? Bloğumun doğum gününü de kutlamadım, öylesine geldi geçti.. :(( Ne kadar kötü bir sahibin var bloğum, bak senin doğum gününü bile coşkulu bir yazıyla kutlamadı.. Ama olsun sen beni biliyorsun, yeter bu bana...
Ne kadar coşkulu,mutlu bir doğum günü yazısı yazmak istesem de içimden kelimeler böyle dökülüyor, ne yapayım? Bugün beni böyle idare edeceksiniz... ^^
6. yaşının doğum günü kutlamasını yapmadılar diye bir hafta boyunca anne ve babasıyla " Bana doğum günü yapmadınız, 5 yaşında kaldım ben!!! " diye kavga eden ve sonunda geçte olsa doğum günü kutlaması yaptırıp pastasını üflerken " iyi ki doğdum beeennn!!! " diye bağırarak kendimi kutlayan kızdım ben.. Şimdi niye böyle oldu..???
Bugünlük bu kadar yeter... Kendime doğum günü kutlaması yapıyorum hemde Tablo'nun "Fevers End" albümünü dinleyerek... Hadi sizde açın birlikte dinleyelim...
" Seviliyorsun diye sevemezsin her zaman..
Zaman akıyor diye geçmez hiçbir şey..
Nefes alıyorsun diye tutunmazsın yaşama..."
(TABLO - TOMORROW)
Düzeni bozmamak lazım, değil mi?? Hadi EfeKızı nasıldı?
" İyi ki doğdum Beeeeeeeeennnn!!! "
