Bundan tam 21 sene önce bugün yani 26 Şubat 1992 tarihinde Azerbaycan'ın Dağlık Karabağ bölgesindeki Hocalı Kasabasında büyük bir acı yaşandı.Öyle bir acı ki hiçbir kelime anlatamaz daha doğrusu hiçbir tabir karşılayamaz. Bugün ki tabiriyle "Soykırım"; o gün yaşanan olayların ancak binde birini karşılar.25 şubat 1992 gecesi Ermeni Birlikleri Müslüman Azeri Türklerinin yaşadığı Hocalı'ya baskın yaparak bir gecede kadın,çocuk,yaşlı ayrımı yapmadan tüm Hocalı'yı yok ettiler. Resmî kaynaklarına göre; 83 çocuk, 106 kadın ve 70'den fazla yaşlı dahil olmak üzere toplam 613 kişi öldürülmüş, toplam 487 kişi ağır yaralanmıştır. Kalan 1275 kişi ise rehin alınmış ve 150 kişi ise kaybolmuştur. Cesetlerde yapılan incelemelerde cesetlerin birçoğunun yakıldığı, gözlerinin oyulduğu, başları kesildiği görülmüştür.Öldürülenler arasında hamile kadınlardan kundaktaki bebeklere kadar hepsi türlü işkencelere maruz bırakılarak katledilmiştir.Bu yazıyı yazmamın sebebi yeni nesil bunlardan habersiz sadece gününü atlatmanın derdinde ve bu benim çok kanıma dokunuyor gerçekten üzülüyorum.Bu günleri unutmamamız lazım! Neden mi? Çünkü onlar Müslüman ve özellikle de Türk oldukları için katledildiler.Dünyadaki tüm Türk'leri yok etme mantığında hareket ettiler ve hala da ediyorlar(.Bu katliamlar sadece Hocalı'da olan birşey değil,Hocalı sadece görünen yüzü...) Türkleri öldürmenin büyük ödülü yanında getirdiğini adapte ediyorlar. Bakınız; Ermenistan'ın şimdiki Cumhurbaşkanı Sarkisyan Hocalı'da Ermeni birliklerine kumandanlık yapmıştır.Katliamı yapan canilerden doktor olan Zori Balayan "Ruhumuzun canlanması" adında bir kitap bile yazdı.Kitapta Hocalı'da yaptığı zaferlerini (!) anlatıyor.Bununla ilgili bir video izlemek isterseniz:
Ben bu yazıyı yazarken titrememe engel olmaya çalışıyorum ama malesef yapamıyorum çünkü bu konular benim için her zaman çok önemli olmuştur,dokunulmazdır.Şimdi birden bire Bu Kore fanı şımarık kız bunları neden söylüyor,sen ne anlarsın ki? diyenler çıkacaktır mutlaka ama ben herşeyden önce Türk'üm ve bununla da gurur duyuyorum.Benim kore dizilerini,Kpop'u takip etmem ve Kore'yi sevmem benim Vatanımı sevmediğim anlamına gelmez.Her zaman ezilenin yanında olan bir milletim olduğu için Türk olmaktan gurur duyarım ama malesef bizler ezilirken kimse yanımızda olmuyor.Haklı sayılıyorlar!Karşı çıkan olmuyor!Bunun için bu yaşanılan günleri unutmamamız lazım,bu konu hakkında birazcık da olsa bir kaç kişiyi bilgilendirebildiysem ne mutlu bana... Lütfen beni yorumlarınızla sevindirin...
(Bu arada bu yazı benim her zamanki yazılarımdan biraz farklı oldu; bolca foto ve video kullanmadım,kullanamadım çünkü ben bile kaldıramıyorum o görüntüleri...)
Bu konuyu burada sonlandırırken sizinle paylaşmak istediğim bir parça var,ben her dinlediğimde tüylerim diken diken oluyor.Dinleyince ne demek istediğimi anlayacaksınız:
Aramıza nifak tohumu sokmaya çalışanlara inat birlik olmamız lazım,Unutmamamız lazım,Unutturmamamız lazım:
"Ne Mutlu Türküm Diyene!!!"
Milletçe çok büyük sınavlardan geçtik ve geçmeye de devam ediyoruz yazın umarım bilmeyen arkadaşlara bir nevi ışık tutar zira giderek kör sağır bir toplum olmaya başladık. Tarih boyunca zaten Türkler sevilmemiş ve istenmemiştir sanırım Türklerdeki bu vatan-millet sevgisi birilerini fazlaca rahatsız etmektedir bunun içinde ellerinden geleni yapmaktadırlar hali hazırda dahili ve harici birçok düşmanımız olmuştur, vardır ve muhtemelen olmaya devam edecektir bu nedenle bu günler bizlere acı ve kötüde olsa örnek olmalı birbirimize daha çok kenetlenmemizi sağlamalıdır. Dilerim tekrar aynı acıları yaşamaz Azeri kardeşlerim ve bizler. Emeğine yüreğine sağlık :)
YanıtlaSilAllah bizleri verdiğimiz bu sınavlardan başı dik bir şekilde çıkmayı nasip etsin... Bu anlamlı yorumun için çok teşekkür ederim,çok mutlu oldum ^^
Sil